Tanzania powstała w 1964 jako federacja dwóch odrębnych państw: Tanganiki (niepodległej od 1961) i Zanzibaru (niepodległego od 1963)[8]. W latach 1964-85 krajem rządził prezydent Julius Nyerere będący inicjatorem unii. Do 1977 roku faktyczna władza należała do dwóch partii – Afrykańskiego Narodowego Związku Tanganiki i Partii Afroszyrazyjskiej na Zanzibarze. W 1977 roku Nyerere zaprowadził w kraju rządy monopartyjne oparte na Partii Rewolucji. Ustrój kraju opierał się na uchwalonej w 1967 Deklaracji z Arushy, zawierającej podstawowe założenia socjalizmu tanzańskiego (ujamaa). W ramach realizacji tej koncepcji, Nyerere przeprowadził proces kolektywizacji wsi czy nacjonalizacji gospodarki. Celem tych działań miało być doprowadzenie do ekonomicznej samowystarczalności[9][10]. Od 1972 roku miała miejsca wzmożona polityka decentralizacji, która doprowadziła w 1979 roku do nadania Zanzibarowi autonomii i odrębnych organów władzy[8].
Niemiecka Afryka Wschodnia, 1892
W polityce zagranicznej Nyerere przyłączył Tanzanię do grupy tzw. państw frontowych i udzielała pomocy ruchom wyzwoleńczym w RPA i Rodezji[8]. Najlepsze relacje łączyły w tym czasie Tanzanię z Chinami[8]. W 1978 roku doszło do wybuchu wojny z sąsiednią Ugandą. Spór państw rozpoczął się w 1971 roku gdy w Ugandzie doszło do zamachu stanu w którym armia na czele z Idi Aminem obaliła prezydenta Miltona Obote. Nyerere zaoferował azyl polityczny obalonemu prezydentowi[11][12]. Konsekwencją przegranej przez Ugandę wojny był upadek junty ugandyjskiej i powrót do władzy Obote w 1980 roku[9].
Nyerere ostatnią kadencję objął w 1980 roku i urząd sprawował do 1985 roku. Ostatnia kadencja polityka była okresem w którym w parlamencie wyłoniła się opozycja dążąca do ograniczenia zakresu władzy prezydenta oraz kryzysu politycznego na Zanzibarze z 1984 roku który spowodowany był coraz większym niezadowoleniem z unii z Tanganiką oraz tendencjami separatystycznymi. Władzę po Nyerere objął Ali Hassan Mwinyi. Pochodzący z Zanzibaru polityk zahamował nastroje separatystyczne na wyspie. Nowy prezydent odstąpił od socjalistycznych zasad gospodarczych i wprowadzał w kraju wolny rynek. Spowodowało to zaciśnięcie przez Tanzanię relacji z państwami zachodnimi oraz organizacjami międzynarodowymi. W 1990 roku dawny współpracownik Nyerere, Oscar Kambona utworzył opozycyjną partię – Demokratyczne Forum Tanzanii. Działalność partii została zalegalizowana w 1992 roku poprzez wprowadzenie systemu wielopartyjnego[8]. Dominujące znaczenie zachowała Partia Rewolucji. 7 sierpnia 1998 w Dar es Salaam doszło do zamachu bombowego na ambasadę USA dokonanego przez radykalnych islamistów[8].Tanzania jest jednym z najbiedniejszych krajów świata. W 2014 roku wartość PKB szacowano na 43,8 mld dolarów lub 86,4 mld dolarów parytetu siły nabywczej (PPP)[14]. Tanzania należy do krajów rozwijających się, z PKB per capita wynoszącym 1 813 dolarów (PPP)[14], co stanowiło 32% średniej dla 45 krajów Afryki subsaharyjskiej[15] oraz uplasowało Tanzanię na 23. miejscu wśród tych krajów[16]. W 2015 roku wzrost PKB wyniósł 3,7%[17].
Od 2009 do 2013 roku PKB per capita Tanzanii (oparte na stałym kursie krajowej waluty) rosło średnio o 3,5% rocznie, więcej niż w innych krajach Wspólnoty Wschodnioafrykańskiej[18].
Największymi partnerami handlowymi Tanzanii w 2012 roku były RPA, Szwajcaria i Chiny, do których eksportowano towary o wartości 5,5 mld USD. Wartość importu wyniosła 11,7 mld USD, a najwięcej importowano z Szwajcarii, Chin i Zjednoczonych Emiratów Arabskich[19].
Tanzania przetrwała Wielką Recesję, która rozpoczęła się pod koniec 2008 roku, stosunkowo dobrze. Wysokie ceny złota, wzmocnienie przemysłu wydobywczego kraju oraz słaba integracja Tanzanii z światowym rynkiem przyczyniło się do odizolowania kraju od spowolnienia[20]. Po zakończeniu recesji Tanzania nastąpił dynamiczny rozwój kraju, dzięki silnemu sektorowi turystyki, telekomunikacji i bankowości[20].
Według Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, gospodarka narodowa tylko w niewielkim stopniu skorzystała z wzrostu gospodarczego w ostatnich latach, pomijając większość ludności kraju[21]. W 2013 roku Globalny Raport Głodu dla Tanzanii był gorszy niż w jakimkolwiek innym kraju Wspólnoty Wschodnioafrykańskiej, z wyjątkiem Burundi[22].
Rolnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pola herbaty w Tukuyu
Gospodarka w Tanzanii w dużym stopniu opiera się na rolnictwie, które stanowi 24,5% wartości PKB kraju[23], 85% eksportu[24] i zapewnia pracę połowie zatrudnionych pracowników[23]. W 2012 roku sektor rolny urósł o 4,3%, czyli mniej niż połowę wyznaczonego celu w Milenijnych Celach Rozwoju ustalonego na poziomie 10,8%[25]. Grunty orne zajmują 15,2% powierzchni kraju[26], z czego 2,4% gruntów przeznaczone jest pod uprawy stałe[27].
Największy udział w zbiorach w 2013 roku przyniosły: kukurydza (5,17 mln ton), maniok (1,94 mln ton), bataty (1,88 mln ton), fasola (1,64 mln ton), banany (1,31 mln ton), ryż (1,31 mln ton) i proso (1,04 mln ton)[23]. W 2013 roku najczęściej uprawianą rośliną przemysłową był trzcina cukrowa (296,7 tys. ton), a następnie bawełna (241,2 tys. ton), orzechy nerkowca (126 tys. ton), tytoń (86,9 tys. ton), kawowiec (48 tys. ton), sizal (37,4 tys. ton) oraz herbata (32,4 tys. ton)[23].
Według National Irrigation Master Plan z 2002 roku 29,4 mln ha ziemi w Tanzanii nadaje się do irygacji, jednak do 2011 roku nawodniono jedynie 310 745 ha[28].
Przemysł[edytuj | edytuj kod]
Kopalnia diamentów Williamson
Górnictwo w Tanzanii skupia się przede wszystkim na wydobyciu kamieni szlachetnych i półszlachetnych, złota oraz soli[29]. W Mwadui wydobywa się diamenty[29]. Najlepiej rozwiniętą gałęzią przemysłu stanowi przetwórstwo rolno-spożywcze, a także istotną rolę odgrywa przemysł cementowy[29]. W Dar es-Salaam funkcjonuje elektrownia termiczna[29].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Szczyt Uhuru na wulkanie Kibo - 5895 m n.p.m
W 2015 roku turystyka stanowiła 12,7% PKB Tanzanii oraz zapewniała zatrudnienie 10,3% sile roboczej w kraju (1 151 200 pracowników)[30]. Sektor ten rozwija się bardzo szybko, a całkowite przychody z turystyki urosły z 1,74 mld USD w 2004 roku do 4,48 mld USD w 2013 roku[31]. Zdecydowana większość turystów odwiedza Zanzibar, a także Park Narodowy Serengeti (452 485 turystów w 2013 roku), rezerwat Ngorongoro, Park Narodowy Tarangire (165 949 turystów w 2013 roku), Park Narodowy Lake Manyara (187 773 turystów w 2013 roku) oraz Kilimandżaro[32]. W 2012 roku turyści wydali 56 mld szylingów tanzańskich.
Ubóstwo[edytuj | edytuj kod]
Poziom ubóstwa w Tanzanii jest bardzo wysoki[33]. Tanzania poczyniła niewielkie postępy w kierunku zmniejszenia skrajnego głodu i niedożywienia[34][33]. W 2010 roku Globalny Wskaźnik Głodu zaliczył sytuację w Tanzanii do „alarmującej”[33]. Dzieci z obszarów wiejskich cierpią znacznie bardziej na niedożywienie i chroniczny głód od dzieci z obszarów miejskich, choć różnice miejsko-wiejskie zmniejszyły się zarówno w zakresie niedowagi oraz zahamowania wzrostu. Niska wydajność sektora rolniczego wynika głównie z niedostatecznych inwestycji infrastrukturalnych, ograniczonego dostępu do środków produkcji rolnej oraz kredytów, dużego uzależnienia od warunków pogodowych, a także niedostatecznego wsparcia handlu i reklamy produktów lokalnych[33].
Około 68% mieszkańców Tanzanii mieszka poniżej progu ubóstwa (mniej niż 1,25 dolara na dzień), a 16% dzieci poniżej 5. roku życia jest niedożywionych[34]. Najważniejsze wyzwania stojące przed Tanzanią według Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju to niezrównoważone pozyskiwanie surowców naturalnych oraz uprawy roślin, zmiany klimatu i zanieczyszczenie źródeł wody[34].
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
Komunikacja jest najszybciej rozwijającym się sektorem gospodarki w Tanzanii. W 2013 roku sektor ten urósł o 22,8%, ale stanowił zaledwie 2,4% PKB[35].
W 2011 roku na 100 mieszkańców kraju przypadało 56 abonentów telefonii komórkowej, nieco powyżej średniej w rejonie Afryki Subsaharyjskiej. Około 11% Tanzańczyków posiadało dostęp do Internetu, ale liczba ta bardzo szybko rośnie. W kraju rozwija się sieć światłowodowa o niskiej przepustowości, która zastąpiła zawodny Internet satelitarny[32].
| Autor: marek | Data: 2017.12.26 01:43 |
Ostatnio gdy jadłam pizze w waszej restauracji zatrułam się i bolał mnie brzuch ale polecam tagiatelle z krewetkami bardzo dobre POZDRAWIAM
| Autor: siwy | Data: 2017.12.26 01:21 |
opowiem o pubie, który dobrze znam, tu sie najebałem i nie jestem sam
| Autor: b. | Data: 2017.12.26 01:14 |
przestaniecie palić w środku albo dzwonie po psy
| Autor: Marcin | Data: 2017.12.26 01:09 |
Niedawno spotkałem się ze smutną sytuacją w skandalu bastionu. No cóż, oficer serwisowy PERFIDNIE nie dał klientowi nakazu, ponieważ zatonął z powodu utraty chwastów i bliskich. Po 30 minutach oczekiwania na powrót Barra, wielokrotnie powtarzał, że mnie nie widzi, a potem, zrobiłem to i opuściłem budynek.
| Autor: Seba | Data: 2017.12.26 01:07 |
wyjazd z budowy
| Autor: Komenda Policji w Radzionkowie | Data: 2017.12.26 01:06 |
przepraszamy za pasterkę
| Autor: Seba | Data: 2017.12.26 01:06 |
wyjazd z budowy
| Autor: Gabriel Tobor | Data: 2017.12.26 01:03 |
razem z alsenem i topgumem jestesmy zainteresowani wspolpraca, prosze o kontakt
| Autor: Somsiod | Data: 2017.12.26 01:02 |
Kuuule ino piłkarziki krziwe, weźcie to poprowcie. A tak to sam jest genau am besten
Spotkałam się ostatnio z nieprzyjemną sytuacją mającą miejsce w pubie bastion. Otóż pracownica która obsługiwała bar PERFIDNIE nie zwracała uwagi na klientów chcących dokonać zamówienia, albowiem była pochłonięta zbawieniem swoich nietrzeźwych oraz śpiących znajomych. Po 30 minutowym oczekiwaniu na piwo barmanaka dalej udawała że mnie nie widzi poczym CHUJ MNIE STRZELIŁ i opuściłam lokal.